İnsan neden mutsuz olur? Bu sorunun birçok cevabı vardır sanırım herkes için bu cevap farklıdır. Benim için ne diye soruyorum kendime. Benim için mutlu olmak nefes almak gibiydi bir zamanlar. Üzüldüğüm anlarda oldu ama hep an olarak kalmışlardı. Sonra ne mi oldu yasam sebebimi kaybettim. Artık durum tam tersi oldu mutlu olduğum anlar var artık. Anlık mutluluklarım var. Bundan 8 ay önce beni hayata bağlayan mutluluğumun kaynağı ANNEMİ kaybettim. Onu kara toprağa verirken içimdeki tüm umutlarımı hayallerimi mutluluğumu da gömdüm o mezara. Ölenle ölünmez hayat devam ediyor dediğinizi duyuyorum. Benim için öyle olmadı. Ben annemin rahmine düştüğüm andan itibaren benim hayat kaynağımdı. Onun kalbi attıkça ben mutlu olurdum. Sırf kalbi atıyor diye mutlu olurdum. O gülünce ben mutlu olurdum. Sanırım varlığımla ona yaşattıklarımı ona unutturmak için var olduğumdan beri onun mutluluğu için çırpındım ve o gidince amaçsız kaldım ve mutlu olmak için bir nedenim kalmadı. O kadar uzun zamandır annem için yasadım ki artık mutlu olamıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder